Op goede voet: Modderloop

Als 53-jarige zie ik meestal mensen hardlopen (hollen) die zo'n beetje 45-plus zijn. Op loopjes die zijn georganiseerd, zie ik dat ook wel een beetje terug. Weet niet of t statistisch klopt, maar puur op eigen waarneming.

Afgelopen zaterdag werd me gevraagd voor iemand in te vallen voor een 'mud-run'. Geen idee wat dat was, maar de summiere omschrijving: 12 kilometer met wat modder was voldoende om me te laten toehappen. Het bleek een stormbaan van 12 kilometer door, en over, modder, sloten, loopgraven, hooibalen, muren, et cetera te zijn.

Nu was het grappige, buiten dat het een heel parcours was waar je weer eens spieren gebruikt die je min of meer vergeten was, dat het vooral jongeren rond de dertig jaar waren die eraan meededen. In totaal 12.000 over twee dagen. Hartstikke enthousiast en sociaal. Voor mij compleet nieuw. Bootcampen, survivalrun, crossfitness... Hip en heftig.

Maar dat vindt ik 't leuke eraan. Het is en vorm van sport die ik kan onderschrijven: je gebruikt al je spieren om je te verplaatsen. Bekkenstabiliteit is voorwaarde om goed te kunnen lopen. En een beetje door modder lopen of hollen geeft dat je lichaam zich continu moet corrigeren. Geeft een aardige versterking van de lage rompspieren.

Het afwisselen van je trainingsduur en uitvoering is altijd goed. Je dwingt het lichaam om uit de ingesleten patronen te gaan en of je nu wandelt, golft, bokst of wat dan ook: variatie is altijd goed. Bijkomstig is dat je je fris houdt door de sleur eens wat rigoureus om te gooien. Ondanks dat we gewoontedieren zijn: doe eens gek !

En wat me het meeste bijbleef van die Mud-Run? De natuur. Die kwam ik letterlijk drie dagen later nog onder m'n nagels en in m'n oren tegen.