Op goede voet: Het belang van goed lopen

Ik las laatst een artikel over ouder worden. Daarin werd stapsgewijs het sociale isolement beschreven waarin we op oudere leeftijd terecht kunnen komen. Dat was een soort van afbrokkelend geheel van verworvenheden. De normaalste zaak als je jong en vitaal bent, maar steeds belangrijker met het stijgen der leeftijd.

Zonder nu meteen een somber beeld te scheppen; het zette me nog maar eens extra aan het denken. Vroeger deden we nog redelijk vaak huisbezoeken als podotherapeut. Die frequentie neemt af. Dat komt door de apparatuur die we nodig hebben tegenwoordig. Dat is handiger in de praktijk.

Maar je kwam bij ouderen thuis die moeilijk ter been zijn. Dan zag, en hoorde je hun situatie. Dan kon je proberen te stimuleren of gewoonweg te signaleren voor familie en/of verdere zorgverleners. De meesten waren best happy en opgewekt. Sommigen wat somber en weinig in het sociale verkeer betrokken. Dat zat soms in de aard van het beestje of doordat het lijf begon te haperen.

Een van de punten die in het artikel werden aangegeven om tot een minder sociale omgeving was verminderende mobiliteit. Oftewel: slecht lopen. Ja, en dat zien we veel in de praktijk. Als we ouder worden wordt het lopen in de regel minder makkelijk. En dat is jammer, want de kaartclub, biljart, winkel, sportclub van de kleinkinderen komen niet naar je toe en dat maakt afhankelijk.

Het belang van goed en pijnvrij lopen, is dus groot en heeft behoorlijke impact als dat niet meer gaat. Nu denk ik dat dat ook voor een deel opgaat als het om ons gehoor en ons zicht gaat. Maar we mogen er met z'n allen een beetje voor waken dat onze naasten en buren niet stilvallen. De deur uit en onder de mensen zijn is van groot belang voor onze eigenwaarde en zelfvertrouwen.

Zo'n kaartenhuis van aan elkaar verwante mogelijkheden mag best goed onderhouden worden. Anders stort het in. Dus zonen, dochters en buren; zorg er onder andere voor dat we onze ouderen op de been houden. Dat is goed voor iedereen.